Uit de bezemkast

De mensen die dichtbij mij staan, weten dit wellicht al van mij, maar ik heb er tot nu toe nog niet veel over gepraat. Bij dezen ga ik dat wel doen... Ik voel namelijk een enorme verbondenheid met hekserij. Ik ben nu zelfs officieel een heks in opleiding. Het is zo supertof om helemaal in te duiken!

Van huis uit ben ik Katholiek. Het geloof had niet een hele grote rol in ons gezin, maar we hadden wel een kinderbijbel, gingen regelmatig naar de kerk en ik zong lange tijd in een kinderkerkkoor. Ik vond de sfeer in een katholieke kerk vaak magisch en de verhalen interessant. Als puber ging ik me ook interesseren voor andere religies en spiritualiteit, zo ook voor wicca. Ik las er over en vond het interessant hoe mensen houvast en veiligheid haalden uit hun geloof en hoe rituelen rust en bezieling konden brengen. Ook mijn liefde voor edelstenen begon daar en met mijn moeder kon ik goed praten over spiritualiteit. Bij ons thuis was overigens weinig taboe en kon er veel openlijk besproken worden. Tegelijkertijd merkte ik dat ik ook de kriebels kreeg van de starheid in sommige geloofsregels en het autoritaire gezag van vaak mannelijke leiders (waar in het verleden, en heden, vaak ook misbruik van is gemaakt). Dit voelde niet kloppend en hypocriet. Ik werd ouder, ging lekker op stap in de weekenden, ging studeren, werken en rolde vervolgens zo het volwassen leven in. Ik liet de spiritualiteit even voor wat het is en vond dat ik een verantwoordelijk volwassen vrouw moest worden en daar paste spiritualiteit toen voor mij niet in. Maar ja, ik bleef een gevoelig persoon (HSP) en had nou eenmaal een drang naar diepgang en voldoening. Beetje bij beetje druppelde spiritualiteit de afgelopen jaren weer mijn leven binnen. Toen ik weer op hekserij stuitte, bleef dat trekken. Zeker toen ik las over verschillende vormen en stromingen en dat je helemaal je eigen heksenpad kan bewandelen op jouw eigen manier. Daar maakte mijn hart een sprongetje! Je hoeft als heks namelijk helemaal niet iedere dag alleen door het bos te struinen, je hoeft ook niet naakt in het maanlicht te dansen en ook niet deel te nemen aan een heksencoven (een groep heksen die jaarfeesten en maanfeesten samen vieren). Het heks zijn gaat om de verbondenheid met de natuur, met moeder aarde en om de magie/bezieling van het gewone leven. In hekserij komt voor mij veel samen; voldoening, bezieling, energetische werken, verbondenheid met de natuur, de flow van de maancyclus en de seizoenen, slow living, bewust leven, kruidenkennis. Het is mijn levenswijze en past zo bij mijn kernwaarden liefde en eenvoud. Ik geniet van het steeds nieuwe dingen ontdekken en leren en vind het heel fijn er mee te experimenteren en het eigen te maken. Je hoeft het namelijk nooit letterlijk over te nemen, het gaat om jouw eigen gevoel, jouw intentie en jouw bezieling achter dat wat je doet. Of je jezelf nou heks noemt of niet, hier gaat het voor iedereen over. Als heks ben je nooit uitgeleerd en binnen hekserij is ouder worden iets moois en magisch. Een visie waar ik enorm achter kan staan. Het leven is geen vast gegeven. Het leven is een cyclus en bestaat uit verandering. Als mens zijn we onderdeel van een groter geheel en mogen we ons overgeven aan de flow van deze cyclus zonder onszelf te verliezen. Als je namelijk verbonden bent met je eigen kern, je ziel, je intuïtie (hoe jij het ook wil noemen) en verbonden bent met de aarde, dan kan dat!  

Ik ben benieuwd hoe dat is voor jullie? Voelen jullie die verbondenheid? Zijn jullie al bekend met heksenrij? Vinden jullie het leuk als ik meer ga delen over mijn heksenpad en de inzichten die dat met zich mee brengt?